در حوزه روان درمانی نظریه های زیادی شکل گرفته و تکامل یافته اند.هر کدام از این نظریه ها نگاه خاص خود را به ماهیت انسان دارند و در قالب همان نگاه،روش درمان ارائه می دهند.نگرش نسبت به ماهیت انسان که نقشی اساسی در عملکرد درمانگر دارد،برگرفته از اعتقادات و ارزشهای نظریه پرداز و فرهنگ حاکم بر جامعه او است.بعضی از رویکردها نگاهی بد بینانه و سطحی به انسان دارند.بعضی درمانگران بیمارانشان را موجوداتی علیل و ضعیف می پندارند و بر همین اساس با آنها بیمارگونه رفتار می کنند.این دسته از درمان گران بیماران را وابسته به خود بار می آورند و در کوچکترین مسائل زندگی آنها دخالت و به زعم خودشان آنها را" راهنمایی" می کنند..درمانگرانی هم هستند که بر اساس پایبندی به رویکردهای سطحی نگر، این سبک زندگی بیمارگونه را تقویت و تشدید می کنند.امروزه بیماران زیادی هستند که به درمانگر مراجعه می کنند تا به آنها نشاط و شادمانی بدهد و یا چگونه شاد بودن را به آنها بیاموزد.درمانگرانی هم هستند که مدام به اطرافیان بیمار آموزش می دهند که مبادا "او را ناراحت کنند". و درمانگرانی نیز هستند که به نظر اینجانب به انسانهای بزرگ کودکانه و علیل رفتار کردن را القا میکنند.
- ۹۶/۱۱/۱۰