منوچهر احترامی از دانش‌آموختگان و فارغ التحصیلان مستقیم و بی‌واسطه مکتب مرحوم «توفیق» است و به دلیل همین نسبت با توفیق، او نیز بی‌کینه می‌نوشت، بی‌حب و بغض قضاوت می‌کرد و نگارشش مبتنی بر شادی‌آفرینی و سرخوشی بود.
او بنا ندارد برای تمام مشکلات پیچیده بشری نسخه بپیچد، بلکه برعکس، او گاهی به نقد مصداق‌های ریز و پیش پا افتاده می‌پردازد که از شدت ابتدایی بودن، مخاطب را به خنده وامی‌دارند.
فریبا فرشادمهر، نظم دهنده این کتاب در ابتدا از هنر طنز به‌طور کلی و سپس از آثار احترامی سخن می‌گوید.
در ادامه، ویژگی‌ها و شاخصه‌های سبکی احترامی را که سبب تمایز آثار وی از نوشته‌های دیگران می‌شود یادآور می‌شود و بعد از این مقدمه، گفت‌وگویی که فرشادمهر با احترامی داشته است، نقل می‌شود که همین گفت‌وگو نیز واجد نکات بسیار شیرین طنز است و مخاطب با شیوایی‌های سخن این طنزپرداز نامی ایران آشنا می‌شود.
با این حال، وجه عمده و بخش اعظم کتاب به گزیده آثار احترامی تعلق دارد که در ادامه این گفت‌وگو آمده است.
رستم و سهراب، خورخورک، خیر و شر، امیرارسلان در سلسبیل، دستگیر کردن قاسم بلبل‌فروش، مرافعه بین احد و اسد، رفتن جمشیدخان به آلمان، حسن کچل رئیس‌جمهور می‌شود، کتاب وقایع اتفاقیه، پیر ما گفت، گزارش فرار مغز سید معصوم و... عناوین این اثر را تشکیل می‌دهند.
| انتشارات | سوره مهر |
| مولف | منوچهر احترامی -فریبا فرشاد مهر |
- ۹۶/۰۹/۰۲